Hristiyan mezhepleri arasındaki farklılıklar, tarihteki dini tartışmalar ve kültürel etkileşimlerle şekillenmiştir. Ortak noktaları, İsa Mesih’e olan inanç ve Kutsal Kitap’ın öğretileridir. Ancak, ibadet, ritüel ve teolojik anlayışlar mezhepler arasında önemli ölçüde değişiklik gösterir. Bu çeşitlilik, Hristiyanlık tarihinin zenginliğini ve karmaşıklığını yansıtır.
Hristiyanlık, dünya çapında yaklaşık 2,4 milyar takipçisiyle en büyük dinlerden biridir. Ancak, tarih boyunca yaşanan teolojik tartışmalar, politik ayrılıklar ve reform hareketleri, Hristiyanlığın farklı mezheplere bölünmesine yol açmıştır. Günümüzde Hristiyanlık temelde üç ana mezhebe ayrılır: Katoliklik, Ortodoksluk ve Protestanlık. Her bir mezhep, Hristiyan inancını farklı yorumlar ve kendine özgü ibadet şekillerine sahiptir.
Ortodoks Kilisesi, özellikle Bizans etkisi altında gelişmiş ve merkeziyetçi olmayan bir yapıya sahiptir. Ruhani lider olarak İstanbul’daki Patrik sembolik bir rol oynasa da, her yerel kilise özerktir. Katolikliğe kıyasla Papa’nın evrensel otoritesi reddedilir, ancak benzer şekilde kutsal gelenek, yedi sakrament ve liturjik ibadet sürdürülür.
Katoliklik, en eski ve en yaygın mezheplerden biridir. Roma merkezlidir ve Papa, Katolik dünyasının ruhani lideridir. Kilise geleneği, Papa’nın otoritesi ve yedi sakrament inanç hayatının temelini oluşturur. 1054 yılında, kilise içi anlaşmazlıklar ve otorite tartışmaları sonucunda Doğu’daki kiliselerle yollar ayrılmış ve Ortodoksluk ortaya çıkmıştır.
Protestanlık ise 16. yüzyılda Almanya’da Martin Luther’in öncülüğünde başlamıştır. Katolik Kilisesi’ne karşı bir reform hareketi olarak doğan bu mezhep, yalnızca Kutsal Kitap’ın otoritesini kabul eder ve kurtuluşun yalnızca imanla mümkün olduğunu savunur. Ruhban sınıfı reddedilir ve bireysel vicdan ve İncil okuması ön plana çıkar.